Bartosz Ogórkowski – prezes inowrocławskiego Stowarzyszenia Alter-Ino zaprosił przyjaciół do udziału w integrującym ich przedsięwzięciu artystycznym: do wspólnego tworzenia prac plastycznych i wystawy. Razem komponowali przedmioty artystyczne, razem przygotowali je do ekspozycji i razem wystąpili, eksponując 2 kwietnia w Muzeum im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu wystawę Z pomocą moich przyjaciół – Pozaramowe. Określenie pozaramowe można różnorako definiować: jako działanie poza ramami wyznaczanymi przez dotychczasową aktywność Alter-Ino, jako prezentację poza ramami artystycznych i pozaartystycznych działań poszczególnych uczestników zdarzenia, a także jako przygotowanie do ekspozycji przedmiotów, które… nie mieszczą się w ramach, wykraczają poza konwencje. Jak różnorakie może być rozumienie pozaramowego, tak zróżnicowana była wystawa. Swoje prace zaprezentowało pięcioro twórców.
Olena Bieliajewa z Zaporoża przyjechała do Inowrocławia w czasie wojny na Ukrainie. W rodzinnym kraju uczyła plastyki. Jak mówi, uprawiając sztukę, eksperymentuje, zarówno w obrębie gatunków i technik, jak i stylu. Pociąga ją abstrakcja i ekspresjonizm, co uwidoczniła w obrazach namalowanych w ostatnich tygodniach w Polsce. Jeden zdaje się przedstawiać kwiaty na stepie, jakby rozerwane przez pocisk, jakby krwawiące w eksplozji… Inny zdominowany jest przez wielkie, malowane na ukos litery: niebieskie U i żółte A. Bezład kolorów pod nimi może kojarzyć się ze zbombardowanym miastem, destrukcją. Na kolejnym płótnie gubią symetrię świetliste linie czy pasy: jasnożółte, jasnoczerwone, jasnopomarańczowe, niebieskie. Pod nimi, wokół nich rozpada się biel, rozpadają się kolory… Te obrazy są wyrazem uczuć uciekinierki z kraju niszczonego przez agresora. Można je uznać za metafory, za znak oporu, odwagi, niezłomności…
OlenaBieliajewa mówi, że walczy, tworząc sztukę. Wyraża też Polakom wdzięczność za pomaganie rodakom i wspieranie Ukrainy.
Monika Kokocińska maluje ściany – wnętrza, specjalizuje się w malowaniu aerografem. Na wystawie pokazała monochromatyczny rysunek – autoportret, realistyczny, poprzez symboliczno-fantastyczne elementy wokół twarzy zamyślonej dziewczyny ujmujący tajemniczością… Monika Kokocińska, Bartosz Ogórkowski i Jerzy Szczęsny są współautorami przemyślnie skomponowanego obrazu przedstawiającego inowrocławski tramwaj, widziany jakby przez wyrwę w murze. Współtworzyła też z Bartoszem Ogórkowskim formę z desek i metalowych listew, w której pierwszoplanowa jest metalowa plakieta z herbem Inowrocławia.
Adam Łożykowski, Bartosz Ogórkowski i Jerzy Szczęsny są współautorami kompozycji złożonej z drewnianego i metalowego podłoża, do którego został przypięty rysunek przedstawiający kościół i z boku umocowany krzyż. Ich dziełem jest podobna w zamyśle kompozycja zdominowana przez rysowaną bielą na czarnym tle synagogę i metalową gwiazdę Dawida.
Przez Bartosza Ogórkowskiego i Jerzego Szczęsnego sygnowane są obrazy: przedstawiający górzysty pejzaż w tle i farmę wiatrową w rozległej dolinie oraz wiejski pejzaż z zardzewiałą karoserią samochodu z dwudziestolecia międzywojennego na pierwszym planie i chatami krytymi strzechą w dali, a także obiekt stanowiący całość z gryfem gitary.
Jerzy Szczęsny przedstawił tajemniczą scenę na pudle gitary. Jest też autorem malarskiej impresji: widoku na ulicę Królowej Jadwigi podczas ulewy – z hotelem Bast w tle i na pierwszym planie dziewczyną zasłaniającą się przed deszczem parasolką. Autor zajmuje się grafiką komputerową. Maluje, rysuje; inspiracje znajduje i w pejzażu Inowrocławia, i podczas podróży.
Adam Łożykowski przedstawił formy z barwionego szkła. Pierwsza to dwa zwrócone ku sobie fantastyczne stwory – a może postacie z widowiska scenicznego? – kojarzące się z bohaterami obrazów Tadeusza Makowskiego. Druga jest podobna w zamyśle: ryba-nie-ryba kieruje się w stronę odwróconego od niej ptaka-nie-ptaka. Autor mówi, że jest synem, wnukiem i prawnukiem artystów, że sztuka jest jego życiem. Ukończył studia na Wydziale Szkła i Ceramiki w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Kocham eksperymentować – podkreśla – i podejmować wyzwania stawiane przez ludzi ceniących unikatowość.
Prezes Stowarzyszenia Alter-Ino Bartosz Ogórkowski mówi, że jego pasją jest design w sztuce, fotografii i rzemiośle artystycznym. Mieszanie gatunków, stylów, przekazów i form zawsze mnie pasjonowało. Dodaje: zaprosiłem do projektu różnych artystów, by podjąć próbę stworzenia prac interdyscyplinarnych (…).
Stowarzyszenie Alter-Ino rozpoczęło działalność w połowie 2019 r. Organizuje spotkania służące edukacji artystycznej dzieci i młodzieży: warsztaty z różnych dziedzin sztuki, plenery fotograficzne, zabawy. Po napaści Rosji na Ukrainę Stowarzyszenie – angażując liczne grono wolontariuszy – zajęło się pomocą uchodźcom.
